Begin jaren ’90 was ik werkzaam op een Hogeschool en verantwoordelijk voor de uitstroom van afgestudeerden. We hadden hiervoor afspraken gemaakt met o.a. Arbeidvoorziening Nederland, zodat deze mensen met behoud van een uitkering een jaar lang ervaring op konden doen. Bij een van hen bleek er echter keer op keer geen klik te zijn met de aangeboden banen. Het was niet wat hij zocht. Hij had iets anders voor ogen, maar kon of wilde aanvankelijk niet vertellen wat dat dan was. Na lang praten kwam het er aarzelend uit: hij wilde graag betrokken zijn bij de organisatie van de eerste mondiale Gay Games in Nederland. Ik heb vervolgens contact gezocht met de organisatie en met veel moeite voor hem een plek te kunnen regelen. Uiteindelijk heeft hij daarna ruim een jaar mee kunnen draaien tot aan de opening van deze Spelen. Van een bedeesde jongen werd het stilaan een professionele persoonlijkheid. Op gepaste afstand en met trots dat ik zijn mogelijkheden destijds op juiste waarde heb ingeschat, volg ik hem nog steeds. Hij is zeer actief bij internationale mensenrechtenorganisaties, ook als vrijwilliger. Een mooier compliment kan hij me niet geven.
Michiel Breda